Hüzün iklimleri, sarar dört yanı,
Bulut bulut sisler, hicran mevsimi.
Son baharın olur, mazinde anı,
Aşkı acı süsler, hicran mevsimi.

Bir bir dökülürken, umut dalından,
Bu da kader dersin, yazgı alından,
Bir çizgi çekersin, aşka kalından,
Sızlar bütün dişler, hicran mevsimi.

Yaprak yaprak düşer, sevdanın dünü,
Gülmeye mahal yok, ağlama günü,
Bir aşk masalıdır, sevmenin sonu,
Darmadağın hisler, hicran mevsimi,

Yükleyip sevdayı, çıkarsın yola,
Yorgun yorgun gider, vermezsin mola,
Bir kilit vurur ki, göğsünde sola,
Anahtarı paslar, hicran mevsimi.

Çisil çisil iner, semâdan ağıp,
Sırılsıklam eder, düşlere yağıp,
Elleri cebinde, başını eğip,
Seni yolda ıslar, hicran mevsimi.

Apansız vurunca, sevdanın güzü,
Devrilmem dersin de, yıkar el kızı,
Aşık Veysel’de de, vardı o sızı,
Geri dönmez küsler, hicran mevsimi.

İşte böyle dostum, imkansız aşklar,
Yıkılır gönlünde, o sırça köşkler.
Derman olmaz derde,o eski meşkler,
Çünkü ağıt besler, hicran mevsimi.

Epey kırgın epey, dargın Figani,
Hicranın yayında, gergin Figani,
Gayrı aşka aşık, durgun Figani,
Gönlü Rabbe yaslar,hicran mevsimi

Kul Figani (Erdem GÜMÜŞ)
12.12.2017 İZMİR