-Kendimi sana ait göremedim adamım!
Ten tadını aşmamış, dokunsal duyguların.
-Ben seni hiç görmeden, sevmedim mi kadınım?
Söyle nedir ki benden, ruhani kaygıların?

-Aşk olmadan dokunmak, ten okumak mı sence?
Yoksa yüreğe sızıp, ruh dokumak mı önce?
Yılkı taylar gem tutmaz, asi mavi ki onca,
Zaman ver evcilleşsin, aclık mı doyguların?

-Yaprak yaprak düşerken, ömrümden sevda anı,
Ben seni aşkla sevdim, ruhi sevdayı tanı.
Yüzüm ayak altına, niye bilmezsin beni?
Her meşkin sofrasında, dürülü yaygıların.

-Sevdanın aşk yayında, hep gergindir her kadın,
Hedefte ürkek durur, aşk bir bela der kadın.
Sevgiye müptela da; her bedene zor kadın,
Aşkın aş çıkınında, diş kesmez yeygilerin.

Ruhu Nuh tufanında, asi bir suydu kadın,
Bir sevdanın altını, bilmeden oydu kadın.
Acı tecrübesiyle, mesafe koydu kadın,
Belki de en adili, bu idi saygıların

-Bir çift kırık kanatla, ardından koştu adam,
Sevdanın kaf dağında, bir yardan düştü adam,
Düşleri paramparça, yaralı kuştu adam,
Arşa çıktı sevdası, bitti mi kaygıların?

Kul Figani ( Erdem GÜMÜŞ)
14.12.2017 İZMİR