sen gittin ya şimdi
papatyaya hüzün doğdu bu mevsimde
gülüşün ufkumdan uzaklaştı bin yıkılış gönlümün kanamasıyla
oysa eğilmez sanmıştım
oysa bükülmez sanmıştım
meğer kendimi ne de çok avutmuşum
ne de çok kandırmışım
bu sevda duru
bu sevda kalbimin kalbine istidatı sanmışım
çok sevince gider demişlerdi de
temiz sevgi bitmez demiştim
sen gittin ya eğildi başım
gelişinle ne de güzel ışık olmuştun gönlümün ufkuna
oysa şimdi karanlık bilinmez bir yoldayım
aşk uçurumundan düşürdün düşüreli
gönlüme tuttuğun feneri güneş sanmışım
meğer seviyorum yalanına ne de çok alışmışım
sen gittin ya şimdi
yokluğunda sardığın kefenimde anladım
sen beni yıkmak için gelmişsin
herkes kendine yakışanı yapar
sana aşkıma rağmen yok ediş
bana sadakatle sabrediş
sen gittin ya şimdi
sana yeni bir hayat
bana da noktalonmak düştü
yine de mutluluklar sevdiğim
ben seni iki cihanı bir gönülde eyleyerek sevmiştim