Kudüs demek,

Allah Resulü’nün

Miraç’a çıkışını seyreden

kutsi şehir demek.

 
Kudüs demek

Taş atan çocukların kırılan minik elleri,

Annelerin yürek dağlayan feryatları,

Savaşların tozunu yutan,

bahtsız şehir demek.

 
Kudüs demek,

Kubbet’üs Sahra’nın ihtişamı,

Mescid-i Aksaya’ya ilk secde,

Muallâk Taşı’nın ayrılık çığlıkları demek,

 
Kudüs demek,

Harem-i Şerif’in muhabbeti,

Mescid-i Haram’dan

Mescid-i Aksaya akan gönüller demek.


Kudüs demek,

İsmail’in kurban sehpası,

İbrahim’in kor ateşi demek.

 
Kudüs demek,

Dünyanın gökle birleşimi,

İsa nın Çarmıha gerilmesi,

Gözyaşlarının sel gibi akması demek.

 
Kudüs demek,

Peygamberler yurdu;

Müslüman, Hristiyan, Yahudi, Ermeni…

Tüm insanlık demek.

 
Kudüs demek,

Selahaddin Eyyubi’nin kutsi fethi,

Müslümanların  ilk kıblesi demek.


Kudüs demek,

Süleyman’ın mührünü bayrak yapan

zalimlerin sonu demek.


Kudüs demek,

Zalimin zulmü,

Mazlumun ahı,

Zalim firavunların hazin sonu demek.


Kudüs demek,

Bilâl-i Habeşî’nin yeri göğü inleten

Ezanları demek.

 
Ey Kudüs,

Var mıdır gül bahçende

Muhammed’in kokusundan eser?


Ey Kudüs,

Eser mi hala Süleyman’ın rüzgârları

tarumar olmuş sokaklarında?

Ey Kudüs,

Duyulur mu Ömer bin Hattab’ın cesareti?

 
Ey Kudüs,

Var mı hala Osmanlı’nın tokadından nasibini almayan

Kahpe Şeytanlar?

 
Ey Kudüs,

Seni dualarında yâd etmeyen

Müslümanlar utansın!

Sana zulmedenleri görmeyen

insanlık utansın!

İnsanlık utansın!