dönersen ıslık çal
kara, kara gecelere bir mumun alevi olur belki
sükunetsiz mevsimlere bir sitem
yaza, yaza bitmeyen şiirlere bir lisan olur belki
nankör kalplere bir sitem
kalbinin aynası görememiş olsa da aşkın kitabını
dönersen ıslık çal
duymasam da sesini hissederim pişmanlığını
dönersen ıslık çal
uykusuz gecelere bir rüya olur belki
vicdansız ayrılıklara en cesur kurşun
bekleye, bekleye dinmeyen sevdaya bir çiçek olur belki
kalleş suskunluklara bir kurşun
yüreğinin vefasızlıkları köreltmiş olsa da sevdamızı
dönersen ıslık çal
duymasamda sesini hissederim pişmanlığını

tüm bu kalleş ayrılıklara rağmen sükunet kapladı benliğimi
kurşun, kurşun yağdı üzerime yokluğun öldürmedi benliğimi
kovalayan zamana inat ahdetmiş olsa suskunluğun
yokluğun bir mendil gibi buruşturup atamadı benliğimi

tüm bu yıkılmışlıklara rağmen hatıralar sardı beni
çığlıklarca düştü üzerime ayrılığın bitiremedi sevgimi
geçen ömre inat yıkmış olsa da yaptıkların
sevgisizliğin bir papatya gibi koparıp atamadı benliğimi

dönersen ıslık çal
bitmeyen kabuslarıma bir final olur belki
ayrılık şarkılarına bir tebessüm
süratla yaklaşan ölüme bir vefa olur belki
çığlık, çığlığa yıktığın gönlüme bir tebessüm
kalbinin karanlığından anlayamamış olsan da aşkımı
dönersen ıslık çal
duymasam da sesini hissederim pişmanlığını
dönersen ıslık çal
bitmeyen acılarıma bir papatya olur belki
gidişinle öldürdüğün kalbime can
ruhuma iliştirdiğin gözyaşlarıma mendil olur sesin belki
sensizliğimle giden ömrüme can
kalbin vurdumduymazlığından görememiş olsa da kalbimi
dönersen ıslık çal
ölümümle duymasam da sesini belki hissederim pişmanlığını