Sen misin geri dönen fırtınalar dinince
Yelkeni indirmeye biraz geç kalmadın mı
Bağrımdaki nar denen kül oldu yıllar önce
Su verip söndürmeye biraz geç kalmadın mı

Artık duman tütmüyor yanmaz oldu ocağım
Şimdi her günüm şita buzul kaplandı dağım
Yapraklarım döküldü, kurudu gönül bağım
Kırmızı gül dermeye biraz geç kalmadın mı

Sûretim kuru çalı göğsüm gazel bürüdü
İçimde; ne dikenler, sarmaşıklar sürüdü
Bırak fidanı, dalı kökler bile çürüdü
Can suyunu vermeye biraz geç kalmadın mı

Sevdanın kıymetini serdeyken bilmek gerek
Ben bir ömür tükettim dizlerimi döverek
Hep seni beklemekten nasır tuttu bu yürek
Bir yol bulup girmeye biraz geç kalmadın mı


Dost kaleme teşekkürlerimle

Zamanı değil artık Can bedenden göçerken
Kalbim yalnızlığını zehir edip içerken
Şimdi faydası var mı bu can yere düşerken
Şu halimi görmeye biraz geç kalmadın mı.... ................. Ayhan kocabay