bak küçüğüm,
bana aşkı anlatma



ben ki,
şiirler yazarak aşka koşmayı
aşklar yaşayarak hayata durmayı
ve hayatı tanıyarak ta ölmeyi kısa yoldan öğrendim

ben genç olmanın ne olduğunu bilirim
ama sen yaşlı olmanın ne olduğunu bilmezsin


.
…
.


toprak,
tavında demlenmiş esmer ecel
göğsüm ki,
kıblesinde hep sola çekim




yaşamak dedikleri,
perdesinde transparan oyun
esaretin varsa sökülecek zincirlerinden başla sevmeye
ya da tek hecelik bir nefeste öldür kendini




unutma,
mavi dediğin karaya oturmuş martı sessizliğidir
geceye yıldız dokumaya da benzemez şarkılar
dokumadan önce yüreğe dokunmak lazım
“sevmeden de ölünmüyor” dediğime de aldırma
ölmeden de sevilir sevmenin masalımsı kitaplarında




bak küçüğüm,
aşkın rengi, baharı olmaz… olmaz da
bu mevsimlerde gülmek hep ağlamanın sessizliğidir
bu topraklarda sevmenin ölümün arefesi olduğu gibi




gün gelecek,
yağmuru özleyeceksin kuraklığında
gün gelecek,
gecenin bir yarısı ıslak bakışlı hüzünler çalacak kapını
büyürken, büyüttüğün duvarlarının altında küçüleceksin




yol yakınken,
topla kanatlarını, kekik kokan saçlarını
açma bavulunu ıslanmasın hayallerin
sana cenneti resmedemem belki ama tarifini istiyorsan bana sorma,
usulca kapa gözlerini ve aç o açılmamış körpe yüreğini
şimdi duyabiliyor musun cennetin sesini…









ilhanaşıcıaralıkikibinonyedi