bizi en çok ,
aşkın bitter kıvamında seviyorum…




uçurumlaşan yabanımda
kadifesinden güller açtım
sekmeyi öğrettim yıldızlara dileklerin ıslak teninde
mum misali geceyi erittim şefkatinin gölgesinde
bin yıllık uykusundan uyandı gözbebeklerim
ne ses verebildim ne de…..neyse ney,
sen gözlerime değdin ya,
ışığınla, sıcağınla güneş kadar
daha ne olsun




tomurcuğunda açmak oldu güzüm
ben senin toprağın oldum, sen gökyüzüm
nadassız yüzüm, gün yüzünde çiçeklendi
boy verdi ezgisinde dilimin arka tenhaları
iliklerime kadar iliklendim düğmesinde aşkın
ne kendime gelebildim ne de…..neyse ney,
sen geldin ya
ışığınla, sıcağınla güneş kadar
daha ne olsun




en çok ta,
aşkın bitter kıvamında bize ölüyorum…




mevsim,
patında kasım
düşlerim emanetinde gece
kıyametim ki saklımda sen
aklım karanfilinde sokak çıkmazı
gölgem zifirinde.....neyse ney,
sen gittin ya,
ışığınla, sıcağınla güneş kadar
daha ne olsun




gözlerim,
damlasında tuzundan deniz
kimsesizliğim başucumda gardiyan
ipsiz kör bir kuyuda dipsiz cehennemim
gidişindeki yağmur ve kalışımdaki çöllerden geçtim de
ne bizden geçebildim ne de…..neyse ney
sen yoksun ya,
ışığınla, sıcağınla güneş kadar
daha ne olsun…







ilhanaşıcıaralıkikibinonyedi