Yokluğunu Yazıyorum
Sana yazıpta okumadıklarını, şimdi başkaları okuyor
Ben yokluğunu, yokluğunda yok oluşumu
Acımı, sızımı, korkularımı,öfkemi,özlemimi,
Sana olan sevdamı yazıyorum ,
Onlar şiir yazıyorum sanıyor.
Övgüler alıyorum,onurlandırılıyorum.
Sevinemiyorum
Canım acıyor,içimi bir burukluk sarıyor,
Kızıyorum sana, hatta kimi zaman sövüyorum
Sen attın beni, bu yabancı kalabalıklara
Görmedin önemsemedin
Sevgimin değerini bilmedin
Oysa ben senden sevmeni bile istemedim
Yanında yalnız kalmaktı tek isteyim
Olmadı olduramadın
Koskoca dünyana bir beni sığdıramadın
Yalnız bıraktın yokluğunla
Bir başıma uçurum ucunda

yokluğunu yazıyorum, şiir oluyor

Solyanım sızlıyor
Buruk bir sevinç, yaralı bir gülüş,
Sırıtıyor meydanda
Solyanım kan ağlıyor, kimse bilmiyor
Yokluğun dirhem dirhem öldürüyor
Parça parça bölünüyorum
Sen bilmiyorsun
Kendi dünyanda, onlarcasıyla gülümserken
Ben senli dünyamın sensiz sehrinde
Gün be gün tükeniyorum gidişinle
Ne duyuyorsun ne görüyorsun
Nede neyse.
Yemin