işte hayat bu, mutlu son yok baba...
bekliyorum
beklemedeki tahammulsuslugum orantısında nefret ediyorum yasamaktan
bogazıma kacan yanık ispirto
alkol diye kıvamında alınan kolonya karısımlarına emanet ediyoruz yalnızlıgımızı
kaybedecek ne var
hangi vaatle pişirilip onumuze kondu bu hayat
simdi kaybedecez belki,
diye komplo teorileri uretiyoruz

ne dogumun senin elindeydi nede ölümün olacak
tek kişilik bir orgazmın sonrasında
yine kendine kalacaksın titremelerin gecince
aklın uyusmuslugu sayesinde eline gecen bir kac saatin
sen o bir kac saati dagıttıgın zaman
kendine geldiginde gordugun caresizligin
sen o caresizligi bir şişe ickiye gomdugunde
uyandıgın ertesi gunun
ve senin her ertesi gunde
yeni bir yalnızlıga soyunan fahişe ruhun
ruhunu icinden cıkardıgın zaman geriye kalan posası
toprak olacaksın değilmi buyuğunce
askere gidiceksin gelmicen geriye
yanlıslıkla gelirsen yada askere hic gitmezsen
ikinci bir acil cözum paketi yok tanrının
mecbur uzerine dusen gorevleri yapacaksın
ve hala insan olarak bu dunyada
yangın anında kurtarılacaklar listesinde
evrak dolabından sonra geliyoruz...
belkide bu yuzden
hala bu ulkede soguk metalik mavi dolaplara
daha bir insan ciddiyetiyle bakıyoruz..

al bu titremeleri icine sar
gogsunde uyut
aklında sogut
yorgunum kısık ateste pişirilmekten
mumkunse fırına verin beni
unutun cıkarmayı
sonra..
sonrası hic
unutun bu karalamayı...