Toplum olarak biz, çok tuhaf bir ulusuz, şairleri sever, şiirleri sevmeyiz ve de okumayız!..
Şiire bakmadan şaire bakarız, fiziği veya portresi düzgün mü!
Gözümüz ruhumuz şiirde değildir; tüm olanca dikkatimiz şairin görünüşündedir!..
Arkadaş olarak eklemeye değer mi?
Ne çare ki; düşünce yasası bu!..
Şiir önce okunmalı diyorum, Yazan; Neyi öne çıkarmış - Ne anlatıyor- Nasıl ve ne şartlar altında yazılmış...

Mesela kendimce;

Yirmi beş metrekare bir oda, bazı zamanlar ortam da büyük bir dinginlik, odanın güneşe bakan penceresi altında orta büyüklükte bir yazı masası.
Önemseyip değer verdiğim bu güne kadar tek dostum, 300 kitap ve dergilerim.
Düşünün böyle bir oda da tarzı değişik şiirler yazıyorsunuz.
Bir de gerekli olan, ilhamınız, ben gibi yaşlı ya da yaşlı olduğunuzun farkındasınız.
Bu size aynı zamanda başka şeyi de hatırlatır!...

Telaşlısınız artık, zaman kısa mesafe az varcağın yer belli; telaş heybetiyle üzeriniz de hatta kapıda bekçi sanki!...

Ömrünüzün geri kalanı nedir?
Nereye kadardır bilmeden habire karalarsınız...

Yazmak, yazmak,
Yüz yaşına kadar yazmak ya da görene kadar yazmak,
Gönül bu onu da umar işte!.
Yazmak.
Ne güzel..
Onca emeğe rağmen; ya okunmuyorsa yazılanlar!..

İşte eksik noksan bu!...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.