Umutsuzluk insanı yok edecek
Son uçuş kelepçelerden kurtuluştur.
Umut dolu gözlerle baktığım insanlara
Gözlerinde tutunmak istiyorum.

Serçelerin kanatlarında yol alan
Gezginler gibiyiz aslında
Herkesin bi umudu var
Herkesin bi hayalleri
Herkesin bi yalnızlığı
Herkesin bi düşüşü
Herkesin kırılma anı var.
En çokta kırıldığında yolu bulmak zor oluyor.

Ben defalarca denedim
Gözlerinde tutunduğum insanların
Gözleri düştü an
Düşüşler o kadar haykırışlarla
O kadar isyanlarla değil
İçimde buruk bi sevdayla yol alırken
Umudunu yitirdiğin anda
Umutlarıyla yok edenin peşine düştüğü andır.

Herkesin hayatında varsayımlar
Yâda gün yüzü görmek isteyen
Yaşantılar üzerine kuruldu.
Bizim kuruntumuz içimizdeki buruk sevdayı
Yeniden yeşertmek çalışan amaçlarımızdır.

Bizi biz yapacak bizden olan bizimle kalacak
Duygularıyla var olacak düş perdesinde değil
Yanı başında hep elleri var olacak
Yanlarındayken sözleriyle yaşantılarımıza
Katkı edecek insanları aramaktır.
Aradıkça içindeki kini nefreti yok edecek
Nefretini sonbaharın yaprakları kadar dök

Herkesin umutları yeşerecek bi zaman vardır
Zamanı elimizde olduğu anılarımızdır.
İnsanlar umut ışığı yayacak insanlar olmalı
Belki gün yüzü görmeyecek insanlara
Günyüzü gösterecek hayatlar sunmaktır.

Umutsuzluk insanın içindeki köreltilmiş duygulardır.
Umutsuzluk insanı yok edecek serüvensin bir hayattır.
Umutsuzluk insanların içindeki korkudur.
Korkusuzca yaşamak için
İçindeki korkuyla savaşmaktır.
Umutları yarı yolda bırakmamaktır.

Umutla hayat tutunmak isteyen
Kanat çırpıp uçmak istiyor.
Sürü halinde yaşadıkları göçebe hayatından
Zamanı geldiğinde umutla yolculuk etmektir.

Umutsuzluk insanı yok edecek
Son uçuş kelepçelerden kurtuluştur.
Umut dolu gözlerle baktığım insanlara
Gözlerinde tutunmaktır.


Celâl AYDIN