Nurun şavkı aksetmiş, yüzün benzer hilâle
Bin melek arştan iner göğsünde bir melâle
Canlar feda Sultanım, gözündeki zülâle
Vasfını tasvir etmek haddine mi kalemin?
Sinemizdeki ateş ziya’n olur Efendim!
Rahmet olmasan âlem, ziyan olur Efendim!

Gülzar-ı cennet olur, kademin değse küle
Rayihandır diyerek muhabbet duyduk güle
Dil seni zikredince rahmet yağar gönüle
Zerresi dahi kalmaz yüreklerde elemin
Maşuka müşkülümüz ayan olur Efendim!
Bendeyiz penahımız aya’n olur Efendim!

Varlığındır! Güç veren âcize, varlığındır.
Okunacak en güzel vecize, varlığındır.
Kâinatta en büyük mucize varlığındır.
Emaneti özünde barındıran el-emin!
Rüya-yı sadıka ki, rüyan olur Efendim!
Nasip olsun bize bu rüya n’olur Efendim!

Sana salât u selâm! Gönlümün siracıdır
Ümmet olmak şerefi ruhumun miracıdır
Menzile varmak için siretin aracıdır
Habib-i Kibriya’sın, ziynetisin âlemin
Renklerin en güzeli boyan olur Efendim!
Bizi de öz rengine boya n’olur Efendim!

Çoraklaşan ufkuma umman sineni yasla
Yâr! Hurma kütüğüyle, hasretimi kıyasla.
Şefaat etmediğin rahmet bulamaz asla
Yaradan’ın muştusu! "Rahmeten-lil âlemin"
Nebîlerden ümmetiz diyen olur Efendim!
Bizi de say ümmetten diye n’olur Efendim!