Aşkım güneşe uzanan fide gibi,
içten filizleniyor,
aşkını besleyip büyüttükçe hayat veren bir ağaca dönüşüyor,
bu aşk, aklı mıda, kalbi mide bulandırıyor,
bunu kendime ben yaptım, ve artık dönüş yok!..

Şu an olduğum kişi seçimlerimin toplamı, gamzeleri hala, öz benliğime doğru yuvarlanıyor.
Dahası kalbim, için de gamze dolu, koyu bir kan pompalıyor...

Olaylar penceresine her göz atışımda, aşka saygınlığımı yitiriyorum,
Mecnun’u, Kerem’i şimdi daha iyi anlar oldum!..

Bu kadar ön yargıyla, sabit fikirle karşılaşacağımı tahmin bile edemezdim, hep benden öte yaşıyor...

Şimdi, dönüp geçmişime baktığımda, bu halim çok daha korkunç görünüyor...

Bazen boş ver demem gerekiyor her şeyden uzaklaşarak,
Beni dinlemiyor, ve de, hayatımın hikayesi bazen istediğim gibi yazılmıyor...

Bu çok sevdiğim esmer kızın; yanağında menekşe tarlaları ve taze yosun kokan tuzlu solukları vardı.
İnsanın afallayarak aklını şaşırtacak, gönlünü ikiye yaracak gamzeleri vardı.
Yanak gamzesi, Kirk DOUĞLAS gamzesi ve de venüs gamzesi, kim de üçü bİr arada olabilir ki?
Yaşadığım bu kır yaşamım, ona olan susuzluğumu kat kat artırıyor....

Gözümü hak işi, süs perdesinin, bin bir renk püsküllerinde gezdirdiğimde, benim yakama yapışan iç köpürmesi, yürek gurklaması, hızla artar.
Tasa üretiyor, gamzeleri kafamda zıplatıyorum....

Onları, omuzuma konan uç uç böceği gibi elime alamıyorum,
ya da bir fiskeyle silkip atamıyorum artık o gamzesine adanmışım...

Gamzesinin, her bakan gözün yüreklerine, kızgın kurşun akıtması da var!
Yanık yüreğimle, hiç kullanılmamış vakitlerimi ona ayırıyorum...

Sevgimi, çehresinde alay göstermesine rağmen,
vurgun yediğim her halimden belliydi.
Gamzeleri söğütlerdeki rüzgar ve aramızda geçen on ca şey!
Onu düşünmeden geçirdiğim bir günüm bile yok!...


Diyorum ya;
İçimin böyle akıvermesini tetikleyen, gamzesidir, gamzesinin sesidir!..


Her kes doğru insanı arar,
İçimde ki kudretle söylüyorum, bir laf vardır; ” Kimse dürüstlükten ölmez”
bu güne kadar tanıdığım doğru insan profili bu!..

Görünüşe de bakılırsa, evet,
Bütün ilişkilerimiz, ihtimale dayalı, bir, yalan!...



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.