İçimde bir fırtına kopsa da kopmasa da
Ben bu şehre geldikçe gökyüzüm olacaksın
Kırılan şu gönlümü yapsa da yapmasa da
Seni canım bildikçe gökyüzüm olacaksın

Yıldızlar göz kırparken umut ve sevi ile
Dili olsa söylese neler gelirdi dile
Ara sıra uzaktan bir selam salsan bile
Can sende can buldukça gökyüzüm olacaksın

Dere tepe demeden dolaşsam da yorulmam
Yürekte yerim varken yadellerden sorulmam
Coşkun akan sel olsam sen yok isen durulmam
Aklım sende kaldıkça gökyüzüm olacaksın

Aklıma düştüğünde geceler yırtılacak
Günahım sevabımla o anda tartılacak
Yüreğim şaha kalkıp dertlerden kurtulacak
Bir deryaya daldıkça gökyüzüm olacaksın

Sensizliğe kesse de tüm caddeler, sokaklar
Yokluğunun sancısı yüreğimi hep yoklar
Sineme saplansa da hasretlik denen oklar
Saçlarımı yoldukça gökyüzüm olacaksın

Bunu bilir söylerim vuslat hicrandan beter
Sen de sevdim diyorsan yeter bu özlem yeter
Yüreğim yokluğunda bitimsiz yanar, tüter
Kaderim sen oldukça gökyüzüm olacaksın

Sokakları sensizlik kokuyor senin şehrin
Yüreğime acılar dokuyor senin şehrin
İçimden her geçeni okuyor senin şehrin
Goncalarım soldukça gökyüzüm olacaksın

Madem ki Dostelini böyle yakıp yandırdın
Ölmüş dediklerimi yeniden uyandırdın
Zifiri karanlığı umuda boyandırdın
Başım aşka saldıkça gökyüzüm olacaksın