0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
963
Okunma
Çocukluğumun derin bir tesellisi olmalıydı büyümeye dair.
Yalnızlığın acısında bir keramet bulunsaydı
ve
bir damla gözyaşı bir suretin gerçekligine kefil olsaydı keşke..
O kadar çok ağlasaydım
ve o kadar da çok aklasaydım ruhumdaki seni;
hayat penceresinden kuş olup uçardım belki sana.
Kendi vicdanımda hep kendimi yargılarken
sen de hakimi olsaydın gönlümün..
Ben davamı etmeden,
sen davamı bozsaydın..
Kalemini kırmasaydın aşkın,
hükmünü
şu gönlüme "gam" yazdırmasaydın..
Ben dost deseydim,
Sen yâr deseydin
Ve aşk kâr etseydi keşke..
Kendi benliğimi alt üst eden,
beni solduran,
beni bulduran
ve aşk-i bir kimlikle olduran o nefesinde ses olurken ruhum..
Yüreğin de yüreğime penah olsaydı keşke..
Keşke..
Huriye Erdugan
5.0
100% (2)
