Mutluluk aklıma gelince her şey gülümsüyor du
Gözyaşlarımı kandırmaya başladığım günden bu yana
Hayat eleğini eledi
Güzellik kapılarını kapattı sanki

Sevdiklerimden
Canım ciğerim bildiklerimden geldi yılgınlığın kokusu
İntikam alır gibiydi
Nefes verdiğim soluklar

İnsan suretini andıran çakıl taşlarına
Bin türlü günahı yakıştıran kurşun atlar gibi
Yanlışı yalanla süngülendirerek
İndiler akşam üstlerime
Sorunlar soruları çoğalttı
Ellerim morardı
Kuşkularım azrailin nefesini
Enjekte etti iliklerime

Adımlarım sokaklarda uçurum avına koştu
Çevremi Üşüyerek dolduran anılar
Gökyüzünün karanlığına aldırmadan
Gözlerimin önünde duvar oluverdiler
Gecenin çivisi kırıldı
Nallar düştü eşik önlerine
O andan sonra
Kavgasını yitiren kadın oldum
Zamansız bir dosta aldanmış kadar suskun
Yüreğinden vurulmuş güvercin kadar ölüyüm
Yarınlarıma güneş doğacak mı bilmiyorum....


Sibel KILIÇ...

Sevdayeli....