Ürperti

Katran karası gecelerin
düşlerimi istila ettiği bir dönemde
hayatıma sırtını çeviren güzelliklerin diplerinden geçiyorum
Her şey yabancılaşıyor

Yalnızlığımın tek şahidi ürkek duygularım
varlığına inandığım, tutunduğum kırk yamalı umutlarım
Ve uğradığım zayiat hep beklediğim, gelmesi gerçekleşmeyecek olan sevgiliye olan notalı avuntularım

Akıp giden ömrün duraksız yollarında ayrı düşen dost bakışlı kaçaklarla çıktığım yolculuğa yabanlaşan, uzaklaştıkça üşütenlerin vefasızlıklarının içerimdeki burukluğu tam bir handikap
Yelkovanın kadranında dönen her bir zaman katıksız ızdırap

Var mıyım, yok muyum sorularını kendime defalarca sorduğum yatağımın iğnelendiği zamanlarda etlerimi cimdiklediğim olmuyor değil

Duvarlar sus çekerken
Kaç bin defa lal oluyorum
Güneş hiç doğmayacak kadar uzak geliyor
Beklentiler sonrayı muammaya döndürüyor
Yeni bir sabah olacak mı bilemiyorum...

Sibel KILIÇ...