0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
634
Okunma
Gece karanlığında
Suya düşen ayın gölgesi gibi
Bir anda düşmüştün gönlüme
Daldım deryanın dipsiz kuyularına
Şimdi giderken de yalnızlığı bıraktın bana
Söylediğin her cümle
Yalnız kalışımın anlayamıydı.
Çaresizliği yazıyorum
Yokluğa doğru süzüldüm
Bilnmez denklemin içinde yalnızım
Anlamsızlığında beklemedim anlaşılmayı...
Ne yazık ki
Ben indikçe derinlere
Sen hep kaçtın bir deniz kızı gibi
Özleminle beraberim...
Sonunda kesildi nefesim
Sensiz mi geçeceğim ebedi aleme
Biçare yüreğim senin mülkünde
Söyleyecekleri bu kadar varmıydı
Susmaya mahkûm olmak ne feci!
Ben yalnızlık için mi yaratıldım
İçimi açacak sevginden hep yoksun
Yalnızlıkların en korkuncu sensiz olmak
YUNUSCA
