en yüksek binanın en üst katındasın...
el sallıyorsun bana pencereden aşağı bakarak....
yüzünde hafif bir tebessüm var...
yanına çıkmak istiyorum;
ama asansör bozuk diyorsun bana....
olsun;tırmanırım merdivenlerden
nefes nefese kalırım
ama sonunda ulaşırım sana diye sesleniyorum yukarı....
bakıyorum ki perdeler kapanmış;
içeri girmişsin....
bir kaldırım taşına oturarak bekliyorum...
kendi kendime şarkılar söylüyor
yanıma gelen kediyle dertleşiyorum....
pencerene taş atıp
sonra ağacın arkasına gizleniyorum....
umudumu yitirmeden;belki bir gürültü
belki de gecenin derin sessizliği
seni tekrar çıkartır diye
o ağacın arkasında uyuyorum....
sabah olduğunda kapının sesiyle uyanıp
yanına koşmak istiyorum....
sen bana gözlerinle gelme diyorsun...
sonradan görüyorum ki
bir esmer var seni bekleyen....
kolları sana doğru açılmış
gözlerinde eskiden kalma sevgi pırıltıları....
bense arkanızdan bakıyorum sessizce
ve yolun sonunda buluyorum kendimi....