elini uzatsa tutacağı kâğıt kalem
yazılmamış kitap
kapak resminde bir yığın insan
hayata kapaklanmış
yüzleri yerde gökte her yerde


yol hep bir bahçeye çıkıyor
çocuklar ayak bastığı anda mutlu
eğiyor ayva dalını
kiraz ağacı budak büyütüyor
üstüne çıksınlar diye
yer gök dinlesin istiyor
çocuk şarkılarını


düşlerin başlangıç üssü olacak
şu erik ağaçlarının ince dalları
sarı mor erikleri sunacak
altında oyun kuranlara
seyrettikleri filmin artistleri


kızarmış elma bulsun diye çocuklar
sabaha döker elmalarını
mayhoş elma ağacı
dünden kalma mısır ocağı bekler
yarı yanmış közleriyle
tutuştursunlar ocağı
mısır koparan gelsin başına


adımını atsa yanında kâğıt kalem
aklında türlü yaşanmışlıklar
nereye yaklaşsa
hâlâ dumanı tüter üstünde
canını yakar acısı


çocukluk sevdası otursa yanına
bir masala başlarken
çevresini sarmışken çocuklar
nasıl uzun yaşanıldığını söylese günlerin
aşk olmayınca
nasıl uzun

yaz dese

yaz..


18. 11. 2017 / Nazik Gülünay