Bir kuşun kanadıydım düştüm avuçlarına
Üfledin düşünmeden bilinmeze savruldum
Gölgem yapıştı kaldı saçının uçlarına
Ayrılık güneşinde yandım yandım kavruldum
Gece ayazı vurup gözlerim sulanınca
Anladım geçmeyecek böylesine yanınca.



Masmavi umutlarım bir bir sarardı soldu
Sabra verdiğim müddet uzun zamandır doldu
Aşk sınavdı belki de hayat sanki okuldu
Kaybettim bu savaşı sonunda bu da oldu
Bir ufak gülüşünü geri döndün sanınca
Bana olanlar oldu aşkına inanınca.



Unuttum dese de dil bu umuda sarıldı
Sağlam sandığım yürek ortasından yarıldı
Alnının yazısına bir kez daha darıldı
Senin anlayacağın kaderimde yoruldu
Her şey tersine döner o ismini anınca
Yüzüm artık gülmüyor her şeyden usanınca.



İnce ince yağarken geçmişimden anılar
Islanan duygularım on rekat namaz kılar
Nazenin dokunuşlar engin sulara dalar
Yaşanan tüm acılar beni dertlere salar
Acabalar çoğalır hayale inanınca
Gerçekler rafa kalkar geçmişten utanınca.




Ayvazım DENİZ