Git başımdan kendim, bakıp durma onun bunun
Dediğine yediğine, unutma, elde değil dilde tat
Aç dolabına bir bak, sele sele nimet, tabak tabak
Fazlan var eksiğin yok, önce gözün tok olsun tok!
Tabağa az zeytin dök sonra afiyetle otur ye
Bozma dümdüz seyrini nasibinse bulur seni
Minnet etme kimseye

Herkesin yemek için çöreklendiği yerlerde
En sonunda insanları kardeşleri yerler de
Ondan söylüyorum bütün bunları
Unutma, bir avın başında yardılar
Birbirlerinin başlarını, tarihin nice aslanları

Ne zaman gel dese tokken duyduğumuz açlıklar
Rengimizin imdadına yetişir ak köpüklü avuntular
Bir ışık guslü aldırır bize
Çıksın diye gönlümüzden diri hırslar, rijit tamahlar
Bir tövbe, bin pişmanlık su olur, sabun olur
Yıkar ruhumuzu ışıl ışıl; arıtır, aklar ve paklar
Sonra kaçmaya başlar kirlenen ekranlarımızdan
Gündüzlerimizi karartan zift tıynetli hortlaklar

Mesut ÖZÜNLÜ, Ankara, 11.11.2017