Kuşatılmışlık hissine her kim kapılır naçar,
Sanki canlı cenazedir umut özürlü yaşar.

Öğrenilmiş miskinliğin bahane furyasında,
Ayakları yere basmaz, sanal göklerde uçar.

İmkânlarını hor görür, fırsatları kollamaz,
Oltasına yem takmaz da, kaçan balığa şaşar.

Ertelenmiş yarınların vardır bir öbür günü,
Çekiç örs bekleyedursun demirin tavı kaçar.

Oysa özgüvenli kişi şartlara teslim olmaz,
Hedefine kilitlenir, karar verir ve koşar.

Her kim sıfır sorun umar kendini sıfırlar da,
Gayur, güçlüklerden yılmaz, umuda geçit açar.

Çözümsüzlük çığırtkanı künde köstek ağlarken,
Azmini seferber eden yol bulur, dağlar aşar.

Buhrandan huzur üretmek gönül gücüyle mümkün;
O öyle bir alkımdır ki sevi renk ışık saçar.

Gelmiş geçmiş insanların başarı mirasından
Bilge’nin berceste payı, bendine sığmaz taşar.