ümidimi kesmedim hiç senden
yalan rüzgarlarında savrulsan da
milyonda bir ihtimal de olsa
ödün vermem sevgimden
her gün batımında beklerim seni
kırıldı kolum kanadım
yokluğuna alışamadım bir türlü
alışkanlık yapmışsın bende
sınama beni olmasın imtihanım
ayakta duramam kalmaz dermanım
yokluğun bir kor gibi
çöker biçare yüreğime
başını kaldır bak gökyüzüne
yağmur olup düşeceğim üzerine
ıslansın tenin iç çekerek
fırtınaya tutulmuş gemi gibi
sığınacağım limanım ol benim
gözyaşlarım aşkımın tezahürüdür
dilim inzivaya çekildi
kendimi ifadeye yetmez kelimeler
yüreğimde buruk bir sevinç
hüzün kalelerim yıkılıyor bir bir
sebebi sensin be gülüm
gözlerimden gitmiyor hiç hayalin
senin gözlerinde gördüm cenneti
yokluğunda yaşadım kıyameti
yok sayarım ölümsüz aşkları
hayat herşeye gebe
özgürlüğün aşkının simgesi olsun
sevda zindanlarından çıksın ruhun
kır ayağındaki prangaları
bahar erken gelsin
her zerremle teslim olmuşum sana
aşka gurur yakışmaz
sen yoksan kapanırım içime
iklimi değişir yüreğimin
efkar basar akşamları
önümde çilingir sofram
masamda yarım şişe rakım
bir şeyler eksik yine de
her kadehi susuz içerim sensiz
nefes alıp vermek sen demekmiş
ben sende hükümlü kaldım
sevdan müebbetim oldu anlasana ...




Refik
04 . 11 . 2017
İstanbul