herşey seni sevmekle başladı
içimdeki çocuk yeniden canlandı
dağıldı hüzün bulutları
kış uykusundan uyandı yüreğim

meğer aşk sen demekmiş
yağan her yağmur damlasında
senin kokun vardır diye
ıslanır sırılsıklam olurum
her damlasında sen olmak için

aşkın bir adı da acı çekmekmiş
ağlarken gülmek gibi
hani an gelir dolar gözlerin
boğulacak gibi olursun
vazgeçmek ister vazgeçemezsin ya
işlemiştir içine virüs gibi
söküp atamazsın yüreğinden
beynindeki cevapsız sorularla kalırsın başbaşa
bitmek bilmeyen geceler boyu

istemiyerek alırsın en zor kararı
bir sır gibi saklarsın gideceğin yeri
ayrılık anı geldiğinde
gözlerin bakar sabit bir noktaya
başını eğer kaçırırsın gözlerini
ağladığını göstermek istemezsin

gidişine takılı kaldım hala
çok önemli bir sebep olmalı bu ayrılığa
hayatında öyle biri olmalı ki
silmen için bu düş gibi günleri
en zor anında yanında olacak
ellerinden tutup kulağına aşkını fısıldayacak
yaşadığın hayatı anlamlı kılacak

seni çok iyi anlıyorum zor da olsa
aldığın karara saygı da duyuyorum
ya sen
içimden söküp almak isterken yüreğini
benim yüreğimi öldürdüğünü biliyor musun

seni o kadar çok sevdim ki
meğer tek yürekmişiz haberin yok senin
ben sevmeyi sende öğrendim
canın yandığında ta içimde hissettim

aşkı tarif etmeye gerek yok
sen göğsünde ölmeyi beklediğimsin
avuç kadar yüreğe sıkışmış
iki düş’’üz aslında
gözümü her kapadığımda
iki dünya birleşir
aklıma düşen izdüşümü sensin ...




Refik
03 . 11 . 2017
İstanbul