aşka hiç hazırlıklı değildim
kabuk tutmaya yeni başlamıştı yaralarım
hiç ummadığım anda karşıma çıktın
yüreğim ne kadar da açmış sevgiye
suya hasret toprak gibi
can verdin yüreğimdeki sevda filizlerine

yalan riya bizden uzak olsun
yalancı cenneti yaşatma bana
gördüklerim bir rüya olmasın
sensiz geçen gecelerimde

tertemiz duygularla sevdim seni
karşılıksız çıkarsız beklentisiz
umutlarımı erteledim yorgun bedenim
bir yudum sevgiye çok açım

sevgimi sana nasıl anlatayım
kendimi hüzün zindanlarına mı atayım
ayağımdaki prangalar acıtıyor canımı
mazgaldan sızan ışığa gözlerim zor alışıyor

söyle ey sevgiden bihaber sevgili
yoksa yüreğimde aşkının yasını mı tutayım
gözlerime yasak ettim uykuları
infaz saatimi bekliyorum

zaman durdu geçmiyor vakit
koridordan geliyor ayak sesleri
birazdan duyulacak ezan sesi
hala anlamadın mı giden yolcu benim

hiç sevmem gece yolculuğunu
bende kalan emanetlerini alırsın
bir kaç mektup ve solmuş resmin
söylemiştim sana ey sevgili
eğer beni sevmeyip üzeceksen
girme yaralı yüreğime

içimdeki sevda ateşini körükleme
bırak küllensin bir gün söner belki
zakkum çiçekleri ekme gönlüme
tut ellerimi attığın ilk adım olsun
daha ne bekliyorsun

arkamda bıraktım günahlarımın ağırlığını
sonumuz ne olur diye düşünme
ben seni sonsuzluğum ol diye sevdim
sakın acıma üzülme halime
bir kor gibi düştün yüreğime ...



Refik
02 . 11 . 2017
İstanbul