hani üç vakte kadar dönerim diyordun
söyle mevsimler mi değişti yoksa sen mi
aramızdaki dağlar mı geçit vermedi
yoksa bana olan duyguların mı değişti

al beni de yanına
çektiğim bunca hasret yetmedi mi
bir ses ver gecenin karanlığında
nefesinle ısıt beni üşüyor bedenim

bir güneş gibi doğ dünyama
kalksın ölü toprağı üzerimden
sana adadım kahır dolu ömrümü
çevir çevir sayfalarını oku
her cümlesinde sen olan satırları
gözlerimde yaşlarla bırakıp gitme
yalnızlığa mahkum etme beni

öfkeyle kalkan zararla oturur bilmez misin
son sözünü söyleyip çekilme kenara
sebepsiz gidişlerde dönüş beklenmez
sevgiler böylesine tüketilmez
bir gün yalnız kaldığında
kalabalıklar arasında tek başına
sorgular kalbin seni de

çekme gözlerini gözlerimden
cehennemden farkı yok sensiz günlerimin
ister içinde yaşat
istersen vur sineme öldür beni
ürkek bakışlarla çaldım kapını
ya evde yoksan ömrümün ahir evveli
boynu bükük dönmeye yok mecalim
susma ne olur bir şeyler söyle

yaşananlardan hiç ders almadın mı
gözlerin ufkumda sönmeyen bir nur
yokluğunda zaman durur
asırlar ötesinden seslenirsin sanki
saatin akreple yelkovanı kavuşmaz birbirine
akşam erken çöker yalnızlığıma
içimdeki isyanı bastırır gözyaşlarım
tek düze olur herşey yeniden
cennet denilen yer senin gözlerin miydi
yoksa cehennem sensizlik mi
bedenimi yakan kavurucu sıcaklar
cehennem sıcağı değilde senin hasretinden mi ...



Refik
04 . 11 . 2017
İstanbul