Sivas kiliminde Antep düzgüsü,
Sevgi, selâm yüklü turna katarı;
İplik iplik “bulmaca”dır çözgüsü,
Üstünde kırmışlar en sırdaş narı.


Mavi kurulanmış öz engininden,
Yeşil murat almış gülün renginden,
İnsanın kendiyle olan cenginden
Hatıra kalmıştır, belki de sarı.


Hayatı köklerden dillemiş eller;
Her lisâna döner gayrı bu diller;
Nazıyla zincire vurmuş git-geller,
Konar-göçerlerle gezen baharı.


Yörük nakışında billur yazı var;
İnka’dan Aztek’e benzer sızı var;
Üsküp tezgâhında Çuvaş kızı var,
Örneğine tozmuş, Sibirya karı.


Okursan kimliğin, bakarsan sanat;
Bireyden topluma özgün bir hayat;
Ezelden ebede şifrelenmiş hat,
Her saçağı sanki destan pınarı…


Kınalı parmaklar kilim dokumuş;
Damga, nişan derken ilim dokumuş;
Gönül yazgısına dilim dokumuş,
Kaybolmasın diye, Türklüğün varı.