3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
613
Okunma
Beni sancılı bir gökyüzü doğurmuş,
Ondan hüzün kokuyor ellerim.
Saçlarımı bir masalda taramışlar.
Gerçek yüzünü benden saklamış yalan dünya.
İlk acıyı içmişim süt yerine
Sonra güneşte ıslanmayı öğretmişler.
Kaç kere yanlışı doğru bildim,
Doğruyu yanlış.
Hesap sordular hiç bilmediğin aynalar benden.
Sustum kaç kere
Kimseye anlatamadım derdimi.
Melek değilim
Ondan kızıla boyadım saçlarımı.
Eğer yine sorarsanız ben kimim diye
Bazen hiç gibi
bir gölgeyi ezberliyorum.
Hani kanadı kırık kuşlar ölmeyi bekler ya,
Dokunsan iyleşir avuç içlerine.
Öyle birşey
Özge Özgen
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz