Seyircisiz oynanan
Hayat oyununda
Yavaş yavaş
Perde inmekte ...

Figüran oyuncuların
Terk ettiği Sahnede.

Şimdi sıra
Baş rol oyuncusunda.

O
Söylerken Son tirat’ını

Çözülür aniden
Sımsıkı sarıldığı
Gönül heybesi ...

Yıllardır saklı kalan
Tüm duyguları
Dökülür yüreğinden.

Nefreti , kini
Ulaşılmaz sevgisi
Ateşe düşen kartopu gibi
Erir gider gözyaşlarının içinde

Geç kalmışlığın mı
Pişmanlığın mı
Göstergesidir bu bilinmez.

Toplamak ister
Geride kalan duygu kırıntılarını

Sahne ışıkları da
Kayan yıldızlar gibi
Birer birer sönmekte

Son ışıksa
Başrol oyuncusuna
Göz kırparak finali hatırlatmakta

Repliklerini unutan
Sessiz dudaklar
Islanır veda gözyaşlarıyla

Ayrılırken
Ruh bedenden.
Sönen son ışıkla birlikte
İner perde.
Oyun bitmiştir artık

.......................... Alkış.



……………………………ENA.