Bir gece yarısı
bir sokak ötede
karanlığın aydınlanan duvarında
çalındı bir buse bir güzelin gamzelerinden
bekçi gördü sustu
kedi gördü güldü
Hangi aydayız der gibiydi
usulca bir yan sokakta kayboldu

en koyusundan en damardan bir arabesk yağmur yağıyordu
ah ne geceydi ne gündü
başımızı alıp şimdi gidelim diyordu dudaklarının arasından belli belirsiz
bozuk plak gibi şarap rengi gözleriyle dilenci
gidelim hadi gidelim diyordu
o da görmüştü geceyi
sarılışı
koklayışı
öpüşü görmüştü
dilenci

iyi ki karanlıktı kimse görmedi dedi güldü dilenci
gençliği geldi aklına
gene güldü kedi
aradığı neyse volta atıp duruyordu
vitrindeki akvaryuma, oradadaki kırmızı balığa mı koymuştu göz
pis pis pisi baktı oltaya
gerindi
gidip oturdu dilencinin kucağına

elindeki şişeden bir yudum aldı
ılımış suydu safi
nefes borusuna kaçtı
başladı öksürmeye
bir anın mutluluğu ağzından burnundan geldi
oysa sadece hayal etmişti mutlu günlerini

yaşlı ayyaş şair şiirine kara tren de koydu
yağmur da
en koyusundan
en aptal ıslatanından
en damardan
arabesk bir yağmur da yağıyordu
ah ne geceydi
ne gündü

25/Ağustos/2013/Pazar/Bodrum
Yüksel Nimet Apel