Vatan diyorlar sana toprak parçası değil.
Kendini bilmez hain durma önünde eğil.

Bir nida bekler gökten,yurdun asil milleti.
Korkma;öz vatanından at şu soysuz illeti.

O koskoca kesilen yürekler geliyor bak.
Kükreyerek diyorlar vatanın sahibi Hak.

Bir vatan toprağını köprülerle tutmuşlar.
Çanakkale de yatan Mehmet’i unutmuşlar.

Gafiller hakikatte Ebabil kuşlarından.
Gazaba gelmez mi Hak kulun gözyaşlarından.

Hakka yürüyen halkın her zerresi bir nurdu.
Hadsizlik edip onu hangi şerefsiz vurdu.

Varlığa erdi teni bir vardan da öteye.
Toprağa düştü kanı hürmet eyler ataya.

Bir yiğit meydanlara derceyledi güruhu.
Gazaba geldi yerler teslim etmedi ruhu.

Analar yollardaydı dur diyordu illete.
Yetmezmiydi o sual aşka gelen millete.

Ben anayım diyordu evlatlar hepsi benim.
Bu vatan düşmez oğul toprağa düşse tenim.

Hainler nefretini ateş olup saçtılar.
Hazmedemeyip yurdu bak düşmana kaçtılar.

Bu vatan şehitlere umman olup taşmıştı.
Her zerresi vatanın şahadete koşmuştu.

Meydanlar dolu dizgin bir nida yükseliyor.
Vatan evlatlarından tekbir sesi geliyor.

Bu hakikattir diyor biri gür sedasıyla.
Şahadete eriyor bir ömre vedasıyla.

Kimi gardaştan ayrı kimi evlat,kimi eş.
Şahadet ehli kimi,Kimi toprakta bir leş.

Ezan sesleri olduk minarelere çıktık.
İman dolu güruhu üzerlerine yıktık.

Sırat köprüsü olduk yitirmedik vatanı.
Hakka yürüdük bizler incitmedik yatanı.

Aziz vatana

Burhan GÜNGÖR