Saçları rüzgardan çılgın
Gözleri ege mavisi
Yüreği kederden yılgın
Dudağı ateşten kızıl








sen baktıkça küskün gözlerinle
gözlerimden çekilir ruhum
irkilirim bağrımın yanmışlığıyla
paslı bir kış gecesine döner
sana sürgün hayallerim

ağıtlarım yükselirken gök kubbeye
kor bir kayanın üzerinde
kınalanır umutlarım
bozulur suskularım
sitemlerle yakar beni
sana küskün hayallerim


küllerimi serperken rüzgarın kanadına
tümlenir kelimeler
bütünleşir cümleleri dertlerimin
dökülerek toprağın üzerine

hadi gel sende oku yerde serili hikayemi
çök duygularıma
ege mavisi gözlerini karartarak
yüreği güneşten sıcak
bakışları ateşten kızıl
gel yarim ol yine,
eskisi gibi bana sarıl

amansız kışlara inat
aç bendini kara sularımın
sel götürsün bağrını toprağın
küllerin yazdığı o kahrolası
sensiz acı hikayemi seller götürsün

zihnimde kuru sıkı namlular
kıyılarımda ateşten kumullar
yüreğimin havuzlarında kaynayan korlar
dinsin senin varlığınla

eskisi gibi bak yine bana
egenin mavisini çalan gözlerinle

HÜLYA ÇELİK