İkimizdik birlikte ağlayan o gecede....
Gözyaşlarını görmüştüm
Ve ben de dayanamamıştım....
Artık son vermeliydin içine akıttığın onca şeye...
Elini uzatmalıydın bana,hem de hiç düşünmeden...
Hıçkırarak ağlamalıydın omzumda...
Sıcaklığımı hissetmeliydin,güvenmeliydin bana....
Sana belki aydınlık günleri vadedemeyecektim...
Sancılar hep devam edecekti...
Yorgun günler bizi bekleyecekti hiç usanmadan...
Karanlık gece kaygıları bitmeyecekti...
Ama birlikte yeni ışıklar yakacak
Önümüzü daha iyi görebileceğimiz zamanlar yaratacaktık...
Bazen sessizlikti önümüzü kapatan
Bazen de kapının ardında duyulan belli belirsiz sesler...
Sabretmek miydi bizim yapamadığımız....
Ya da o seslerden korkan ellerinin uzaklığımıydı...
Yeşil duygularımız koruyamayacak mıydı bizi...
Umutsuzluğunun ortasında sığınmak zor geldi sana....
Belki de mutlu olmak hayaldi artık senin için...
Alışmaksa zor gelecekti huzurlu sessizliğe...
Sen aynı yoluna inatla devam ederken
Ben her defasında yoluna çıkmaktan yoruldum....
Çağrılarım sadece boşlukta duyuluyor artık...
Sense çoktan kapının ardındaki seslere kaptırdın kendini....