Düşenin ahvalidir perişanlık ve yokluk,
Hayatı gri, bazen de, solgundur sarımtırak,
Boğazda lokma sayılı, görmedi hiç tokluk,
Karın kefenlenmiştir, açlığı bastırarak.

Kış gariplere hüzün, ayaz günler iç içe,
Kıt kanaat hayatı, dağlardadır umutlar,
Zengin, bulur yolunu, yünlü kazakla keçe,
Fakir ne yapsın acep, çaresizlik yumurtlar.

Kırk bohça içindedir, aşılmaz işi aşı,
Sarmal olmuş hayatı, bocalar da bocalar,
Moral eksi her zaman, üzgündür, çatık kaşı,
Solgun yapılı duvar, boyasız boş odalar.

Yoktur para metelik, cep delik çorap delik,
Yarından umut kesik, bu gün de kuşkuludur,
Var ile yok arası, her bir işi gündelik,
Çarşı pazar amele, onun bunun kuludur.

Fakirlik kahrolası, yarım yamalak yaşam,
Kurudur ekmek kuru, zor bulur acı soğan,
Yemeğin derdindedir, nerede giyim kuşam?
Her gün ayrı bir hüzün, her gün ayrı dert o an.

İrfan Yıldırım Çevik