AŞIK VEYSEL...
AŞIK VEYSEL...
Kızılırmak gibi aktın duruldun. Dost, dost diye hep toprağa sarıldın. Gönül sarayına hep sen kuruldun. Sazım çalmaz oldu teli kırıldı. Açmaz has bahçenin gülü kırıldı. Kara topraklarla dost ol Veysel’im. Bulut geldi yağmur yağdı üstüme. Seven sitem eder elbet dostuna. Ayılar bürünmüş kuzu postuna. Sazım çalmaz oldu teli kırıldı. Gönül bahçesinin yolu kırıldı. Kara topraklarla dost ol Veysel’im. Şarkışla’da sular akar durulur. Gönül kuşu uçar, uçar yorulur. Aşık Veysel derler adın sorulur. Sazım çalmaz oldu teli kırıldı. Ağaç çiçek açmaz dalı kırıldı. Kara topraklarla dost ol Veysel’im. Sen gittin de hep dostların ağladı. Sevenlerin karaları bağladı. Ocakbeyi senin için söyledi. Sazım çalmaz oldu teli kırıldı. Açmaz Şarkışla’nın gülü kırıldı. Kara topraklarla dost ol Veysel’im. * OCAKBEY Arif ocakçı Ocakbey |