I
Ketum bir yalnızlık zemherisidir bu figan
Feryat sol’dan duyulur ilk önce...

II
Ne zaman sana dokunsa kalem
Kelam sızım oluyor.
Bir neşter yarası misali sana kanıyorum.
Tabibim olur gelme ihtimalin
Ve her ihtimal yeni bir ütopya yaratır hayallerime...
Sen hayallerimin baş kahramanı...
III

Bitişik cümleler karalıyorum beyazlara
Geleceğine dair ne varsa sıralı cümle
Bir cümle yazıyorum "gel"
Seni götüren ne varsa benden
Sal gitsin rüzgara
Ve etekleri tutuşsun ayrılığın
Seferler bu defa mutluluk taşısın gel

IV

Sahi
Göğünde ne renk mutluluk var gittiğinden beri.
Sahi gerçekten u’mutlu musun...

V
Dili yangın yeri bu dua’nın
Dilesem diyorum.
Gerçekten gelecek misin gelecek zaman dilimlerinde.
Sahi gerçekten bizim olacak mı gelecek.
Gerçekten sevecek misin

Gel
Zindanında yanmak isteyen
Yusuf özledi seni...


Sonra kayıp zamanların koynunda yaşadık sessizce sensizlik kavramını
Yıllar geldi onlar gelmek bilmedi.
Ya vuslat diye bir cümle yoktu sözlüklerinde
Ya da her giden çok mutluydu yerinde
Kimisi geceye sakladı hüngürlü ağıtları
Kimi umursamazca çekip şehrinden
Arda kalan bir kaç teselliyle.
Ölüm gibi yani...