Bu çetrefil sancıların anlamsız sokağında
Kana bulanan iki büklüm bir dudak
Leblerden düşen sancılı iç kanama seansları...
matmazetül figan hu sana...

Bilirsin işte
Ya da bilmediğin içindi belki de başı önünde
Gidişlerini yansıtırken aynalar...



’İstemsiz bir vedadır bu cümlelere
Kıyısı olmasa da yüreğinin, kuyusunda boğulurum...’


Ey hazanıma hüzün olan sevgili...
Bırakalım sussun cümleler
Ve aşka dair söylenecek bir şeyler varsa hala
Dillensin göz
Söz iki adım ötede kalsın...

Vurdumduymaz seviyorum seni bağışla
Elleri kınalı mektupları kapına
Yüreğimi avuçlarına bıraktım.
İstesen de seninim artık,
İstemesen de...
Demiştim son mektubumda…

Bütün gündelik mecmualara düşerken
Bu sevdanın bitiş resitali
Ve boğazıma dizilirken cümleler
Yüreğimi yüreğine
Gözlerimi gözlerine bağışladım
Kabul et bu diyeti
Bu diyet, hâlihazır niyetimdir benim…

Demiştim ya değmezmişsin işte




Şimdi bütün kinayeli söylemlerimi üzerine al
Bütün dışlanmış hislerim yokluğunun eseri
Bir bir esir edilmiş
Bütün fırtınalardan yara almış
Bütün yıldızlara binbir hayal asmışım.
Gecenin karasına gözlerini assam kaç yazar be!

Unutmadan!
Fikirlerinin ırzına geçilmiş bir kalemim
Ucu kırık, cümlelerin ucu firari
Bir yakamoz sendelemesi benimkisi
Ki farz edelim, sen hiç doğmadın.
Ben bir pamuk tarlası çamurunda gözlerimi açmışım
Gördüğüm gökyüzü değil.
Boğazıma kadar sen olmuşum.

Küfürbaz hüzünlerimi sorma
Bir deli fişek sesinde yankılanır hücrelerim
Ben aslen ben değilim...

Ana, avrat sövsem kır benekli yalancı özlemlere
Ve her seferinde yalnızlık taşıyan afilli metropol seferlerine
Bileti namahrem kesilmiş vuslatı cebinde taşıyan
İnsan müsfettelerine...
Yalan söylemek size çok yakışıyor
Buyrun buradan kına yakın
O çok kıymetli yerlerinize...

Bana yakışmayan söylemleri yakıştırdığın içinde
Dümdüz sövesim var sevgili
Gelmişine, geçmişine...