Yaprak kımıldamazsa dal yuva olmaz kuşa.
Kor olmazsa yüreğin sevda dayanmaz kışa.

Sen bir kervancı başı Sevdan yüklü kervanda.
Konaklarmıydın bilsen viran olmuş bu handa.

Bir hikayesi vardır bu yükün hayatında.
Bir yük ki anlatılmaz ömrünün her katında.

Ağla için dökülsün yüreğime ıslanır.
Sen ağladıkça bel ki deli gönül uslanır.

Seni anlar mı bilmem ışığı sönmüş bu han.
Hatıralarla dolu geçmiş zamanları an.

Hatırasına dokun burda her bir yolcunun.
Ziyan olmuş besbelli fikri arzuhalcinin.

Kırma duvarlarını gelen yolcu yaslansın.
O demir yüklü devler açılmazsa paslansın.

Hancı bir yatak versin burda geceler uzun.
Kalkmak gerekir bel ki yorgun argın ansızın.

Hancının sesi çınlar kulaklarında birden.
Yola çıkma vaktidir doğrul! yattığın yerden.

Atları da eğerle,ardından ver yemini.
Hırçınlaşmadan dursun tak yerine gemini.

Uzar düşüncelerin dökersin bir zemine.
Muhtacım dedi hancı senin bir dirhemine.

Selamla seher vakti hatırasını yokun.
Şenlensin taş duvarlar hayallerine dokun.

Vedalar ağır gelir bu izlere bu handa.
Bak ne yiğitler geçti bir zamanlar cihanda.

Uslansın gönül kuşun terkeylesin bu hanı.
Aşka hizmetkar olup harap etmesin canı.

Tan yeri ağardıkça bir yol görünür dosta.
Kervan hazırlandı mı? derim kulağım seste.

Elemli yolculukta ayağım sürüyerek.
Veda vaktidir hana yolcu yolunda gerek.


Burhan GÜNGÖR