Kul Yesevi kibrit çaktı od verdi
Meyveleri türlü türlü tat verdi
Dedem Korkut kopuz çaldı ad verdi
Bu kaynaktan Türk’ün ruhu beslendi

Türkçemizi böyle aldık sağlama
Dertler değişse de aynı ağlama
Kopuz az değişti oldu bağlama
Ustasıyla bu görevi üstlendi

Aşıkların sazdır sözdür harmanı
Tüm dertlere bunda bulur dermanı
Dadaloğlu aldı ölüm fermanı
O dağlara saz göğsüne yaslandı

Kalktı göç eyledi dostun kervanı
Geldi Hızır Paşa günün Mervan ı
Çok sürmedi piri Sultan devranı
Türkülerle gönüllere seslendi

Her güzele aşık oldu görünce
Takıldı peşine ikrar verince
Saçları ağarıp yaşı erince
Nihayeti Karaca oğlan uslandı

Gönül gözü çağlar aştı bu dille
Göz görmeden neler gördü gönülle
Uzun ince yola çıktı Veysel le
Güzel Türkçe gelin gibi süslendi

Erzincan da canlar girdi halaya
Nefes verdi ruhun kattı olaya
Ali Ekber mektup yazdı sılaya
Nazlı yârin kirpikleri ıslandı

Öyle sıcak sıla gibi köy gibi
Yaylalara gece doğan ay gibi
Karakoç demledi sözü çay gibi
Mihriban la deli gönül hislendi

Bozkırın koynundan bir Neşet bitti
Dertli bülbül gibi kaç sene öttü
Dediler ardından son şaman gitti
Çiçek dağı duman oldu sislendi
Z İ Y A A C A R
08.10.2017/KONYA