Geceye
bir şiir daha bırakıyorum.
Güz yangını
acılar doğuruyor zaman.
Islak kum taneleri düşüyor ellerime.
Şimdi yağmur yağsa diyorum
Nemli perdeler uçuşsa kirpiklerimde.
Konuşsam anlamazlar,
Dokunsam yanacak mısralar.
Başka bir şey bu
Hani nasıl anlatsam.
Yıldızlara tutunmak gibi
yada ıslanmak dolunayda.
Şimdi daha çok
çırıl çıplak bir kadınım.
Ve bütün eksik cümleleri ifşa etmek istiyor canım.
Uyurken gökyüzüne dokunuyorum
Gri bir yalnızlık bu
Baştan aşağı
uykusuz ve yorgunum.
Bir heykelin göğsünden süt içiyorum
Ve anadan doğma üryan şiirlerimi
ezberliyorum.
Bir tahtanın üstünde çıplak çakıl taşları
Yanık midye kabukları dağılıyor
Ellerim soğuk
Çok soğuk

Her sey beyaz
Ve sade
Açık saçık
Ve dağınık dudak arası bir yangınla
Sevişiyorum
Soy bütün cümleleri üstüme
Bundan böyle
Ben iflah olmam...


Özge Özgen






.