nasıl güzel bir şey değil mi
yüreğinde sevda taşımak diyorum bayım
ne kadar acıtsa da canını
ne kadar yaksa da yüreğini
ve ne kadar üşütse de tenini
sevda yürekte durduğu kadar güzel bayım

bir bıçağın kanaması gibi
yanan bir bedene
su tutmak
ve
biraz yenik
biraz savaşır halde
bazen mahcup
bazen cesurca
çoğu zaman korkakça
ama
en çok
tek başına savaşır gibi

bazen bir damla suya muhtaç olmak
bazen kuruyan bir yaprak
başak veren bir tomurcuk
ve içinde bir umut
içinde bir inanç
en çokta güvenmek kendine
dost olmak
yoldaş kalmak
etle tırnak gibi

ah şu darağacı
yüreğini kaç defa aldı
kaç defa vurdu boynuna yağlı urganı
ya şu kör kurşun
nasılda ciğerlerini dağlar
ah bayım
sevda güzel değil mi
yürekte duran hiçbir acı canını acıtmıyor değil mi
hiçbir ateş yakmıyor bedenini
ve denizler dolusu su söndüremiyor özlemini

mavi diyorduk güzel olana
güzel bakana şiir yakışır diyorduk
kuşlar gökyüzünü sahipleniyordu
biz kuşları kıskanıyorduk
martının yerinde olmak istiyorduk
bazen bir kelebek ömrü mutluluk çok geliyordu bize
bazen koca bir hayat yetmiyordu

gün içinde güneşe hasret kalıyorduk bayım
bardaktan boşalırcasına yağan bir günde bir damla suya
sevdaya hasret kalıyorduk
karanlık gecelerde
yüreğinin mabedine yıldızlar konsun istiyordun
ay geceye uzak kalıyordu bayım
yollar sırat köprüsü
sessizce adımlar gibi geçmeye çalışıyorduk
yüreğimiz çok kirli
biz çok günahkarız bayım
bizi ölümden başkası anlayamaz

ah ne uzak bir mesafeydi mutluluk
git git bitmiyordu
santim santim ilerliyordu
metrelerce eksiliyordu
yalnızlığın gölgesi biz oluyorduk
nasıl güzel bir şey değil mi
yüreğinde sevda taşımak diyorum bayım

hadi bayım
toparlan gidelim bu karanlıktan
bu yalnızlık çok acımasız
bu şiirin matemi bitmeden
bu son dansı olsun yaralı yüreğimizin
sevdaya kavuşamadan kör olmak gibi
sırtımızda hançer eksilmedi hiç
akbabalar leş peşinde
biz susarak kavuşmanın peşindeyiz
yürekler arası bir mesafeyi
ölüm bile alamaz bayım
hadi bayım
toparlan gidelim bu ölümden

ibrahim dalkılıç

08.10.2017
01.55 izmir