pencerem bir ilkokul bahçesine bakıyor
güz çiğdemleri toplamış çocuksu ellerin
uzakta çiçekçi dükkanları şehirlerin
yapay çiçeklere dudak bükmeyi öğrendik biz

pencerem bir ilkokul bahçesine bakıyor
ebemkuşağı renginde çizilmiş çizgiler
kitabının ışığıyla kirli dünyayı hiçe saymayı öğreniyor çocuk
vivaldinin la minör konçertosunu söylüyor mevsime çocuk
ışık ışık biraz daha ışık diyor ıhlamurlar solarken

pencerem bir ilkokul bahçesine bakıyor
karlar altında beyaz bir çocuk
güneşin bahçesinde uzun bir suskunluk
cadı ağaçlarıyla gelen savaş tamtamları
bilmem ki idil biret sever miydiniz
cılız sular kıracında coşkun bir akıntı
şiir söylüyor çocuk elindeki çakıl taşlarını bırakıp
kuş biçimli özgürlüğün nidasını çiziyor resim defterine


pencerem bir ilkokul bahçesine bakıyor
parantez içi sevgileri düşünür annem hep o küs pencerelerde
anadolu kilimlerinde yaşar sevdayı nakış nakış
okul çıkışlarında bekler ıssız kırlardaki panın sesini
çoktan paralandı zamanın duldasında köy öğretimenime yazdığım mektup
babamın aldığı doğan kardeş dergisi
değişti zamanın kıyılarında çoktan filmler ritüeller pembe kadınların hikayeleri

anneciğim bana oyuncak bez bebekler al
masallar anlat yeniden
bal sinekleri meskenimizde uçuşmadan
anne bana uzun ömürlü ağaçlar altında yunusun diliyle konuşanlardan al
neden kurdelalar bağlamadan gidiyorum hayat okuluna

cadı ağaçlarıyla gelen savaş tamtamları
bilmem ki idil biret
doğan kardeş
sever miydiniz

pencerem bir ilkokul bahçesine bakıyor

Ömriye KARATAŞ
02.10.2017