Sabah güneşi ile sevinir bedenim.
Ruh da o kutsal benlik doğar..
Ben diyorum söz yetmiyor .
Ve umanlara kanatlanan o kuş yükselir duygu dünyamda.
Hani Arzın ve arşın sahibidir, bende seni var eden..
Ve kendi kendime söylüyorum iyi ki varsın diye...
Gelişin güneş misali ısıtır sol yanımı..
Hani diyorum hüzün Deryasının dalgaları ile hayata kalmak için verdiğim o amansız kavgada, tutunduğum o sen dolu yanımla merhaba diyorum güne.
ve o kutsal nefes.! hani ciğerlerime dolan o ılık nefes gibi seni çekiyorum sol yanıma yeniden.
Hücrelerimin içinde sen ile tutunuyorum ömrün geri kalanına.
Sessizlik gecem olabilir. Ama giderken bende bıraktığın yüzündeki tebessümle o insan yanında sabaha nöbet tutar seni seveni yüreğim.
Korkuyorsun biliyorum fırtınalara eyvallah etmeyen o savaşçı inancımdan. ..
Evet yüzümün de sözümün de maskesi, makyajı yoktur.
Hani yaşarken Erce, giderken iffetle ve çocuksu bir tebessümle hakka yürümektir son arzum.
Şiir Kamil Üci