4
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
2044
Okunma
Bu aralar,
Hangi şiire dem vursam
Gidecek yeri kalmıyor kalbimin.
Göğsümden ölü kuşlar azad ediyorum
gök yüzüne.
Ellerimde yırtılmış mektuplar,
Satır sonlarını yakıyorum.
Bütün hikayeler aynı.
Kırık,
Ve yalnız..
Adını yazıyorum her satır sonuna.
küflenmiş bir elmayı ısırıyorum uzun zamandır
Bir ateşe değiyor ellerim
Yüzüm kül renginde.
Hiç bir iz eskisi gibi değil
Yorgun parmak uçlarımla
Cam kırıklarına basıyorum durmadan.
Bir gölge izler gibi
Beyaz bir elbiseyi giyiyorum
Hiç bir şey dokunduğum gibi masum değil
Yağmurun sesi
Ve yarım kalanlar
Hiç bir şey
Şimdi
daha acılı bir kalp var göğsünde
Yüzüme değiyor gökyüzü
Ve bu yağmur
Yüzümün atlasında iz sürüyor...
Özge Özgen
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz