suratı asılmış bir gecenin üç ayaklı taburesidir şimdi ayakta
alkışlanmış nihayet...

sevip unutmuş kuşlar
yaşını göstermeyen ağaç
yürek tokluğuna seven adam
yüzü dönük kadın
iki şahit
ve mühim bir neden
şehrin yazgıya direngen köşesinde
sevda tükettiler birlikte
daha erkendi olması gereken
hazırlıksız yakalandı an
yandı can

ve falan Z...
ve filan

çeşnili bir çaresizlikti ,
niyesi sır vazgeçişler
içi yağmur lekesiydi yangının
ıslaktı aynı yeri acıyan sözler
kendini boşluğa bıraktı,
güz yaprağı
kalabalık taklidi yaparken,
kıpırdayan gözler
güne sağırdı,
sesli düşünen şarkıların dili
hüzün ağız dolusu,
başımı eğdiğim yerde
tevekkül erik yeşili

ve falan Z...
ve filan

en sevdiği kulağını kesiyordu Van Gogh
içkisiz bir masada
Milena’ya bilmem kaçıncı ,
mektubunu yazıyorken Kafka
bütün harfler mutsuzdu
an kulak kesilirken yokluğa
ayrılığı kutsuyordu
vazgeçilmiş tanrılar İda’ da
cennetten en uzak noktada
aşkı taşlaştırıyordu
bakakalınmış Medusa
gözümüzü kaçırdık birlikte
ilahiydi iç burkan komedya

ve falan Z...
ve filan

baş harfini kullandım yine bağışla...

suadiyeeylülikibinonyedi
Demir Mutlugil