Elisa


‘’Hangi günün ardına sakladın güneşi
Gittiğinden beri karanlık gökyüzüm.’’

Bütün hücrelerim seferidir tenine
En umulmadık zamanlarda dayanıyorum kıyına
Topla saçlarımı
Toparla kırık yanlarımı.
Ki ben acemi bir aşığım avuçlarında
Sevgimin nadide gülü…

Elisa

‘’Ateşli dudaklarınla yak tenimi,
Güneş sıcaklığından, ay parlaklığından utansın sen gülerken…’’

Ey fikrime düşen en güzel sızı
Bulutu ol gözlerimdeki bu yağmurun
Ya yeniden yeşert beni sevginle
Ya kaptır seline götür en bilinmezlere…


Elisa


‘’Gül, gül toplasın yüreğim bahçelerinden
Sen yine beni yeniden sev yüreğinin en derin yerinden.’’

An
Birkaç katre anı sol cebimde
Bir kaç kahkahan dudak aralarımda
Deli deli tebessümlerim soğuk sert duvarlara
Duvarlar sıcaklığını vermiyor Elisa…


Elisa
kızıl bir akşamın ufkundayım yapayalnız ve sen dolu
Son cümlelere dokunurken sancın
Derin ve kesik kesik nefes alışlarım
Dolu dolu gözlerim biraz acemi biraz da tedirgin ve utangaç
son sözlerin sol yanımda hala yangın yeri
Bırak bu şiirde böyle bitsin sevgili…

Kendine iyi bak diyeceğim ama
Hâlâ kendinde misin bilmiyorum ama…