Kâinat da işkilli;
Ön cephe arsızlığına ilahi kanatlarının insanlığın
Bundandır duyduğu öfke.
Her şey dünde kaldı, diyen anneme
Bakışlarımda kinaye
Susmamı bekleyen seri katiller
Doldururken kurşunları
Dilin olmayan kemiğine.

Şimdilerin satır arasındayım;
Dünün hüznü ve ölgün günün de kini;
Aşka nakşeden Tanrıların da mizansen bellediği
Kayıp yarım adam
Ve başşehri dolduruşa gelen kelamda
Az buçuk isyan
Ve af çıkacak az sonra,
Yüreğimdeki hutbelerde galeyana gelen melek yanım.

Aşüfte sözcükler dirliğin düşmanı;
Yalancı muhbirler de huzurun tekelinde
Konuşlu aryalarla ıslatıyorlar göğü
Sonra da hizaya geliyor namert gölgeler
Belki de kısmi terhis etmeyi düşündüğüm
Yüreğimin buklesinde kayıtlı bir renk:
Kâh beyazın kabulü kâh siyahın vebali
Diyenlere yok sözüm:
Yoksa kan çıkar, diyen el âlemden yana dertli başı
Muhbir ve kasıtlı vecizlerin de vebali kim bilir
Hangi mazlumun boynuna?

Kefilim tüm aşklarıma,
Kefilim onca zarar ziyana
Hele ki çöreklenmiş ruhumun tuz ruhu ikizi
Ne yani, tuzdan mı onca kale
Yoksa kumunu mu boca etmeliyim
Kova kova
Yetmedi kamyonlara yükleyip de göndermeliyim
Bilfiil yargılandığım ne ise
Savunmamı yapıp girdiğim hücremde
Nice akıl mafyası;
Hani olur da rast gelirim safın birine
Tıpkı eşkâlimde saklı o neşriyatı beyan ettiğim;
Kaynadıkça buharlaşmasını dilediğim
Sevgi ve umut dileklerimden müteşekkil
Saf ve çocuk yanım;
Ellerimde atıl parmaklar,
Yürekte köz…

Hanidir gebeyim acıya,
Demenin minvalinde
Birbirine göz kırpan ne çok fevri gece feneri
Akıl tutulmasından mütevellit bir Eylül sıradanlığı;
Özlemim kışa saklı
Hele ki gelsin bir Aralık ayı
Söz mü yok söyleyecek;
Önce bir akıtayım elimin kirini
Akladıkça benliği
Üstüme yapışan rehavetin nemi de
Kovalarım peşi sıra
Hele üç beş damla aksın gözlerimdeki nur solmadan
Affetsin beni Tanrı
Yarım aklımdan yarım adalarına ulaştığım
Zihnimin mimarı o küçük ve toy kız çocuğu,
Ellerimde diri ve nemli bulutlar
Ardından ağıt yakmayı görev edindiğim sonbahar
Kerevetine çıktıkça mevsimin
Elbet ben de güz(n) yüzü göreceğim.