1
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
792
Okunma
kim olduğu berrak sessizliğin
önem değil yutağından fırtına kusan kanat
alınlarına güneş vuran gölgeli saflık
fısıltısı gündeliğe başkaldırı
durduk eğildik kıldık saf
öncenin sözünden elleri dizleri
çok köktenden değil hissedilen pay
kalamadan hışırtısına ürpertinin
amcam da ölüp gitmiş bu kesin
anne dalım yok deyişinde gül diken insan
beyaz iç rengine her kıvamda çığlık
günahlar kalabalığından sıyrılan filiz
çiçekleri yüzlerden olurdu koparmasak
0029
Cevap Yaz